Τα Δωδεκάνησα στα τέλη του 19ου αιώνα βρίσκονταν ακόμη υπό μακροχρόνιο οθωμανικό ζυγό και με ισχνή παρουσία του κράτους στην υγεία. Με την ιταλική κατάληψη του 1912, άρχισε βαθμιαία η οργάνωση του υγειονομικού συστήματος και από το 1924 μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, εφαρμόσθηκαν οι μεγάλες παρεμβάσεις και στο χώρο της υγείας. Η ιστορία της οδοντιατρικής στα Δωδεκάνησα ξεκινάει με δειλά βήματα στις αρχές του 20ού αιώνα με την παρουσία των πρώτων διπλωματούχων οδοντιάτρων, απόφοιτοι κυρίως των ιδιωτικών οδοντιατρικών σχολών και των πανεπιστημίων του εξωτερικού. Η ίδρυση και η λειτουργία του Οδοντοϊατρικού Σχολείου Αθηνών στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα αποτέλεσε σταθμό για την εξέλιξη της επιστήμης καθώς δόθηκε σκληρός αγώνας για να καθιερωθεί ως ξεχωριστός ιατρικός κλάδος και να απαλλαγεί από την κακοδαιμονία των κάθε λογής κομπογιαννιτών και αγυρτών που εκμεταλλεύονταν τον ανθρώπινο πόνο. Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου προσπάθησα να δώσω έμφαση στα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν την οδοντιατρική στα Δωδεκάνησα αλλά κυρίως στους ανθρώπους, καθώς αυτοί είναι που καθόρισαν τις εξελίξεις του επαγγέλματος. Η ιστορία της Οδοντιατρικής είναι η ιστορία των οδοντιάτρων και το αντίστροφο. Οι προσωπικές ιστορίες και διαδρομές είναι εκείνες που ζωντανεύουν το κλίμα μιας εποχής όπου η οδοντιατρική σαν επιστήμη δεν είχε κοινωνική αναγνώριση και το οδοντιατρικό επάγγελμα ήταν ταυτισμένο με τον φόβο και την αποστροφή. Το βιβλίο αυτό αποτελεί και ένα ελάχιστο φόρο τιμής στους πρωτοπόρους του οδοντιατρικού επαγγέλματος, οι οποίοι μέσα σε αντίξοες συνθήκες κατάφεραν να κρατήσουν ψηλά το κύρος της «παρεξηγημένης» επιστήμης και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο υπηρεσίες αντάξιες των πενιχρών μέσων της εποχής και να συμβάλλουν στην ανακούφιση του ασθενούς και στη βελτίωση της στοματικής υγείας του πληθυσμού. Η αρχική έρευνα ξεκίνησε από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τα Πρακτικά και τα Μητρώα του Συλλόγου και τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής. Η γνωριμία μου με τον συνάδελφο Δημήτρη Κουτρούμπα μεταδιδακτορικό ερευνητή στο ΕΚΠΑ υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την πορεία της μετέπειτα έρευνάς μου καθώς ένα μεγάλο κομμάτι της συμπληρώθηκε στην Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στα υπόγεια του οποίου φυλάσσονται οι προσωπικοί φακέλλοι των φοιτητών που εγγράφηκαν στη Σχολή και ο κατάλογος των αποφοίτων από την ίδρυση του Οδοντοϊατρικού Σχολείου και έπειτα. Από τις ευχάριστες «ανακαλύψεις» της πολυετούς έρευνάς μου ήταν ο μεγάλος αριθμός επιστημόνων από το νησί της Καλύμνου, συγκριτικά με την πρωτεύουσα Ρόδο, καθώς και η εύρεση του πτυχίου του Αλεξ. Λουϊζίδη από την ιδιωτική σχολή Καρακατσάνη το 1910 που θεωρείται μοναδικό στην Ελλάδα. Επίσης σημαντικές και αρκετά σπάνιες είναι οι φωτογραφίες που πλαισιώνουν το βιβλίο καθώς αποτυπώνουν την εξέλιξη της οδοντιατρικής επιστήμης, με τα μηχανήματα και τα εργαλεία της εποχής. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ομότιμο Καθηγητή Οδοντικής Χειρουργικής και πρώην Πρόεδρο της Οδοντιατρικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. κ. Γεώργιο Βουγιουκλάκη για την τιμή να προλογίσει το βιβλίο μου, και τον πρόεδρο του συλλόγου μας τον Νίκο Διακογεωργίου, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε για τη συγγραφή του πονήματος και τη βοήθειά του για την ολοκλήρωση του παρόντος έργου.